4ساله بودم: پدر هرکاری رو می تونه انجام بده.
5ساله بودم: پدرم خیلی چیزها رو میدونه.
6ساله بودم: پدرم از پدر تو باهوش تره.
8ساله بودم: پدرم همه چیز رو هم نمی دونه.
10ساله بودم: اون موقع ها که پدرم، پسربچه بود، همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.
12ساله بودم: خب طبیعیه، پدر هیچی در این مورد نمیدونه، دیگه پیرتر از اونه که بچگی اش یادش بیاد.
14ساله بودم: زیاد حرفهای پدرمو تحویل نگیر، اون خیلی امله.
21ساله بودم: پناه برخدا! بابا به طرز مأیوس کننده ای از  رده خارجه.
25ساله بودم: پدر یه چیزهایی درباره این موضوع می دونه.
30ساله بودم: بد نیست از پدر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه، هر چی باشه خیلی تجربه داره.
35ساله بودم: تا وقتی با پدر حرف نزنم دست به هیچ کاری نمی زنم.
40ساله بودم: مونده ام که پدر چه طوری از پس این کار برآمد؟ چه قدر عاقله و چه قدر تجربه داره.
50ساله بودم: حاضر بودم همه چیز رو بدم که پدر برگرده تا من بتونم باهاش درباره همه چیز حرف بزنم.
افسوس که قدر هوش و تجربه شو ندونستم چه قدر با درایت بود. خیلی چیزها می شد ازش یاد گرفت!

دوشنبه 103 اردیبهشت 10

امروز: 2 بازدید

دیروز: بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

اوقات شرعی

حضور و غیاب

یــــاهـو

لوگوی دوستان

آرشیو

آرشیو

اشتراک

طراح قالب