4ساله بودم: پدر هرکاری رو می تونه انجام بده.
5ساله بودم: پدرم خیلی چیزها رو میدونه.
6ساله بودم: پدرم از پدر تو باهوش تره.
8ساله بودم: پدرم همه چیز رو هم نمی دونه.
10ساله بودم: اون موقع ها که پدرم، پسربچه بود، همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.
12ساله بودم: خب طبیعیه، پدر هیچی در این مورد نمیدونه، دیگه پیرتر از اونه که بچگی اش یادش بیاد.
14ساله بودم: زیاد حرفهای پدرمو تحویل نگیر، اون خیلی امله.
21ساله بودم: پناه برخدا! بابا به طرز مأیوس کننده ای از  رده خارجه.
25ساله بودم: پدر یه چیزهایی درباره این موضوع می دونه.
30ساله بودم: بد نیست از پدر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه، هر چی باشه خیلی تجربه داره.
35ساله بودم: تا وقتی با پدر حرف نزنم دست به هیچ کاری نمی زنم.
40ساله بودم: مونده ام که پدر چه طوری از پس این کار برآمد؟ چه قدر عاقله و چه قدر تجربه داره.
50ساله بودم: حاضر بودم همه چیز رو بدم که پدر برگرده تا من بتونم باهاش درباره همه چیز حرف بزنم.
افسوس که قدر هوش و تجربه شو ندونستم چه قدر با درایت بود. خیلی چیزها می شد ازش یاد گرفت!

شکسپیر: اگر کسی را دوست داری، رهایش کن سوی تو برگشت از آن توست و اگر برنگشت از اول برای تو نبوده.
دانشجوی زیست شناسی: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... او تکامل خواهد یافت.
دانشجوی آمار: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر دوستت داشته باشد، احتمال برگشتنش زیاد است و اگرنه احتمال ایجاد یک رابطه مجدد غیر ممکن است.
دانشجوی فیزیک: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت، به خاطر قانون جاذبه است و اگر نه یا اصطکاک بیشتر از انرژی بوده و یا زاویه برخورد میان دو شیء با زاویه صحیح هماهنگ نبوده است.
دانشجوی حسابداری: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت، رسید انبار صادر کن و اگرنه، برایش اعلامیه بدهکار بفرست.
دانشجوی ریاضی: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت، طبق قانون 2=1+1 عمل کرده و اگرنه در عدد صفر ضربش کن.
دانشجوی کامپیوتر: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت، از دستور کپی – پیست استفاده کن و اگر نه بهتر است که دیلیت اش کنی.
دانشجوی خوشبین: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... نگران نباش برمی گردد.
دانشجوی عجول: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر در مدت زمانی معین برنگشت فراموشش کن.
دانشجوی شکاک: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت، از او بپرس «چرا»؟
دانشجوی صبور: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برنگشت، منتظر بمان تا برگردد.
دانشجوی رشته صنایع: اگر کسی را دوست داری، به حال خود رهایش کن ... اگر برنگشت، بازهم به حال خود رهایش کن، این کار را مرتب تکرار کن .....

منابع مورد استفاده:

1- تکنولوژی فکر؛ علیرضا آزمندیان

2- تو همانی که می اندیشی؛ جیمزآلن

« هر کس آنچنان است که فکر می کند »
این سخن، نه تنها همه هستی آدمی را در بر می گیرد، بلکه چنان جامع است که بیرون می رود و بر همه اوضاع و شرایط زندگیش دست می نهد. به راستی که آدمی همان است که می اندیشد و منش او حاصل جمع تمامی اندیشه های اوست.
همانگونه که گیاهی که جوانه می زند نمی تواند بی بذر باشد هر عملی که از آدمی سر می زند از بذرهای اندیشه نشأت می گیرد و بدون آن بذرها آن عمل نمی تواند پدیدار شود.
انسان زائیده قانون است نه مخلوق تصادف.
منش محترمانه ثمره طبیعی تلاش برای درست اندیشیدن است و منش نانجیب نیز حاصل در سر پروراندن اندیشه های حقیرانه است.
آدمی توسط خودش آباد یا ویران می شود. با انتخاب درست و کاربرد راستین اندیشه به کمال صعود می کند و با سوء استفاده و کاربرد نادرست اندیشه به پائین تر از سطح جانور سقوط می کند.
انسان نه آنچه را که آرزو دارد بلکه آنچه را که سزاوار است جذب می کند.
اگر در اندیشه، خود را لایق احترام بدانیم، در عمل نیز سزاوار خواهیم بود. این یک قانون است.
عزت نفس، احترام به خود، از اندیشه می تراود و اعمال ما را شکل می دهد. دروغگویی صفت انسانهای ضعیف النفس است و این شخص در مرتبه اول، خودش به خودش، بی احترامی می کند.

شنبه 103 آذر 3

امروز: 101 بازدید

دیروز: بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

اوقات شرعی

حضور و غیاب

یــــاهـو

لوگوی دوستان

آرشیو

آرشیو

اشتراک

طراح قالب